Baanverandering is voor de meeste mensen een ingrijpende gebeurtenis. Vooral als het om een gedwongen baanverandering gaat. Er zijn dan ineens allerlei vragen. Razend snel. Dan voelt het alsof je geen controle meer over je eigen leven hebt. Maf eigenlijk, maar zo gaat het wel.
Er is een proces opgestart, waar niet iedereen even gemakkelijk grip op krijgt.
Heel veel werknemers, zoals jij er misschien één bent, hebben dit wel eens ervaren of zullen dit nog gaan ervaren. Het is niet nieuw. Het zal er altijd zijn. Ook ik heb dat meermalen als werknemer gehad. Het innerlijk weten dat je niet lekker op je werk zit. Dat de functie toch nog niet klopt met wie je bent en waar je talenten echt liggen. Ook al dacht je bij aanvang van die nieuwe baan destijds van wel, het blijkt toch niet zo te zijn.
Niets om je zorgen over te maken overigens. Het is prima. Je bent ervoor gegaan, met de kennis die je toen had. Je bent begonnen en tijdens het doen, kwam (of kom je er momenteel) achter dat er toch iets niet klopt. Je ontwikkelt jezelf natuurlijk ook hè, je krijgt nieuwe inzichten en je wordt je bewust van zaken die eerst nog niet in beeld waren. Dat proces start vaak met een gevoel. Misschien druk je dat gevoel eerst nog een paar keer weg, maar je merkt dat dat niet gaat werken. Het komt elke keer, als een duveltje uit een doosje, terug.
Zo heb ik persoonlijke destijds hééle emotionele gesprekken gevoerd met vrienden en loopbaanprofessionals. Al mijn persoonlijke zaken op tafel gelegd. Twijfels gedeeld. Ik dacht dat ik er was, dat ik op het goede pad zat. Maar nee, nog steeds niet. En als dit het niet is, wat is het dan wel? Hoe kom ik daar dan achter? ..enzovoorts. Het verdriet dat ik daar voelde, was soms vervelend, maar ook erg leerzaam. Ik keek niet weg. Ik kon niet anders dan mijzelf zeer kwetsbaar opstellen, mezelf confronteren met de kloof tussen wie ik was – en dat wat ik wilde.
Ergens wist ik dat “dit” het niet kon zijn (waar ik destijds was). Er was meer mogelijk voor mij. Maar wat dan precies? Hoe kon ik daar in vredesnaam achter komen? Dat was mijn worsteling. Niet weten wat ik met mijzelf aan moest. Zo rond mijn 35ste kreeg ik enig idee waar mijn loopbaan naartoe ging. Waar ik voor gemaakt ben en waar ik mijn talenten het beste tot z’n recht kon laten komen. Dat resultaat leef ik nu uit.
Alles heeft op z’n eigen manier bijgedragen aan wie ik nu ben en wat ik nu doe. Erg leerzaam en gek genoeg ook zo logisch. Maar dat zie je pas achteraf.
Herken jij ook maar iets van mijn verhaal in jezelf, maar heb je er nog niet over gesproken, dan heb ik een vraag aan jou: Wanneer ga je het met iemand delen?
Als je het eenmaal uitspreekt, dan is het er echt – ook al was het er altijd al. Het is dan “out in the open”. Je zet iets heel moois in gang, ook al zal dat op dat moment niet zo aanvoelen. Ergens weet je dat het goed is. Niet de zekerheid, maar gaan voor vertrouwen. Vertrouwen in dat wat jouw inborst je aanreikt.
“Al doende wordt men bewust”, is hier de uitspraak die precies aangeeft waar het om gaat: bij jezelf blijven en bewust worden.
De filosoof Kierkegaard zei het mooi:
“Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het dient voorwaarts te worden geleefd“. Ik haal hem graag aan, omdat het zoveel
verklaart. Het verklaart bijvoorbeeld waarom we onzeker kunnen zijn, iets niet durven te doen. Het verklaart ook waarom het goed is om volgens een goed uitgedacht plan te werk te gaan – als de richting eenmaal is bepaald. Er is simpelweg niets met 100% zekerheid te voorspellen als het om onze levensloop gaat. We doen er alles aan om die onzekerheid zo klein mogelijk te maken. Om ‘m niet te hoeven voelen.
Iedereen die van baan wil (of moet) veranderen, doorloopt hetzelfde proces – zo ontdekte ik. Jij krijgt met het zelfde proces en de zelfde mechanismen te maken als al die anderen voor jou. Word je door omstandigheden gedwongen om van baan te veranderen of wil je zelf iets anders? Het komt allemaal op hetzelfde neer.
Hier de anatomie van baanverandering en welke fasen je doorloopt om jouw nieuwe baan te bemachtigen:
fase 0 Verlies- of rouwverwerking (indien van toepassing)
fase 1 Jouw mindset
fase 2 Introspectie (met weten wie je bent, wat je talenten (competenties) zijn, je waarden en jouw drijfveren)
fase 3 Vermarkten van jezelf, hoe doe je dat?
fase 4 Markt- en functie-informatie, trends en dagelijks sectornieuws in kaart brengen
fase 5 Naar buiten treden, jobmarketing
fase 6 Voeren van netwerk- en sollicitatiegesprekken
fase 7 Contract tekenen en starten in die nieuwe baan.
fase 8 De eerste 100 dagen in die nieuwe baan
Zonder fase 1,2 en 3, kom je niet verder. Dan loop je het risico op een burn-out. Zo zie ik dat. Ik heb er hier al meer over geschreven. Wat ik je hiermee wil zeggen, is dat dit de fasen zijn die je in deze volgorde moet doorlopen. Bij elke vorm van baanverandering (m.u.v. promotie en horizontale functieverandering) Er is geen andere weg.
Binnen die verschillende fasen is het de kunst om jouw talenten te laten schitteren. Als je ze kent en je hebt een kompas gemaakt voor jezelf, dan heb je jouw ticket naar een gelukkig en vervuld leven. Dat betekent niet dat je geen weerstand zal ervaren of dat je geen worstelingen meer zult hebben. Dat zeg ik niet. Die zullen er altijd zijn. Het grote voordeel is dat je die hobbels en worstelingen met zelfvertrouwen tegemoet kunt treden. Je hebt er vertrouwen in dat alles wat er op je pad komt, is op te lossen. Je weet dat je in staat bent om op het moment van tegenslag iets te bedenken, waardoor je weer verder kunt op jouw pad, richting jouw doel. Dat is het zelfvertrouwen waar het hier om gaat. Dat is wat ervaring, leren en bewust worden brengt.
Wil je meer informatie over mijn aanpak, stuur een mail of bel. Dan maken we samen werk van werk.
Op jouw sollicitatiesucces!
Erik
