Soms neem ik deel aan een bijeenkomst, congres of training over mijn vak. Dan word ik weer gewaar van de hoeveelheid coaches die er in Nederland zijn. Allerlei soorten, allerlei maten. Letterlijk en figuurlijk. Veel vrouwen.
Er wordt wel eens gezegd: “Het lijkt wel alsof de ene helft van Nederland de andere helft coacht.”
Die uitspraak beweegt iets in mij. Het is een uitspraak die een ondertoon kan hebben van:
“al die coaches, wat hebben die nou eigenlijk toe te voegen?”
Ergens snap ik wel dat er irritatie ontstaat over de hoeveelheid aan coaches. Het gaat niet zozeer om het aantal, maar meer om de kwaliteit. Er zijn er niet zoveel goeie. Dat is met IT net zo, alleen valt het daar misschien niet zo op. Kijk ik even specifiek naar de loopbaancoaches, dan zie ik daar hetzelfde beeld. Veel variatie in kwaliteit. De meeste coaches zijn overigens aangesloten bij een branche-organisatie als het NOLOC, NOBCO, CMI of een kwaliteitssysteem. Of dat de kwaliteit helpt te verbeteren, is maar de vraag. Controle is er niet (echt niet).
Definiëren
Allereerst zie ik mijzelf niet zozeer als een coach, maar veel meer als een loopbaangids en trainer. Dat is een (subtiel) verschil. Een coach werkt naar een doel toe via een bepaalde methodiek. Dat doel kan werk zijn. Loopbaancoaches doen dat. Ik gids en gebruik daarbij coaching- en trainingstechnieken. Eigenlijk werk ik met mijn klanten aan een mentale landkaart, die men in elke situatie opnieuw kan gebruiken. Dat maakt mijn aanpak integraal. Een assessment of tests worden ingezet, ondersteuning wordt geboden, advies en specifieke training op onderdelen (zoals netwerken en gesprekstechnieken) die verbetering behoeven – worden gegeven, zo ook marketing (personal branding) en coaching waar nodig.
Zo maken mijn klanten een reis met alle gidsverhalen, hulp, ondersteuning, advies, tests, uitstapjes en inspiratie tot dat de reis eindigt in die baan waar jij past en waar je je thuis voelt.
De integraliteit van denken en handelen maakt het verschil. De benadering is strategisch, waarbij de coachingsaanpak slechts een tactisch middel is. Het sollicitatieproces of loopbaanveranderingsproces heeft gewoon veel meer nodig dan alleen maar coaching. Het bewijs hiervoor wordt geleverd door gerenommeerde outplacementbureaus. Die doen veel meer dan alleen coaching. Daar kom je met alleen coachingsvaardigheden niet eens binnen.
Zo worden coachingsmethoden nogal eens uit boeken gehaald. Opdrachten net zo. Dat maakt ook, dat als je dat eenmaal weet, je als klant kunt denken: “Tja, maar dat kan ik zelf ook.” Of dat nu waar is of niet, die gedachte bepaalt wel jouw oordeel. Dat oordeel wordt versterkt als dat geld heeft gekost. Sommige mensen worden daardoor zelf coach, anderen keren zich af en krijgen argwaan of creëren een allergie voor het begrip coach. Tja, zo gaat dat.
Waarom zijn er eigenlijk zoveel coaches?
Coaches worden veelal geboren uit eigen leed en hoe ze dat leed hebben overwonnen. Ze hebben zoveel geleerd over zichzelf en de problematiek waar ze al die jaren mee bezig zijn geweest, dat ze zich expert op dat gebied achten. Dat komt veel voor.
Het heeft zo z’n nut als de problematiek lijkt op die van de te coachen klant. Als die klant niet aan dat plaatje voldoet, dan ontstaat er vaak een onbevredigend gevoel. Ik zie dan vaak projectie. Dat geeft meestal geen voldoening, laat staan het gewenste resultaat. Verder is er geen bescherming op de titel coach. Iedereen mag zichzelf coach noemen.
Daarmee zijn veel coaches eerder weldoeners dan echte professionals > zij die het vak in al z’n glorie en complexiteit verstaan, die het vak integraal zien met andere, aanpalende vakdisciplines. Zo ook de IT’er die steeds waardevoller wordt als hij of zij meer vakdisciplines beheerst en allerlei dwars- en kruisverbanden kan leggen tussen de verschillende IT-disciplines. Dat is wat integraal denken en handelen is. Er zijn er niet zoveel die dat goed kunnen – is mijn ervaring. Je moet er wel voor in de wieg zijn gelegd – is tevens mijn ervaring.
Integere bedoelingen
Dit kan wat hard op jou overkomen, misschien zelfs negatief. Een afwijzing of niet uitgenodigd worden in jouw zoektocht naar die nieuwe baan, kan precies hetzelfde effect op jou hebben (en heeft dat meestal ook). Dat wordt versterkt als je er achteraf achter komt dat jij je die negatieve ervaring had kunnen besparen.
Wat ik hier maar mee wil zeggen is dit: Als je op zoek gaat naar een loopbaancoach, weet dan heel goed welk resultaat je wilt behalen en wie jou daar het beste mee kan helpen om dat resultaat ook daadwerkelijk te behalen.
De complete loopbaancoach heeft veel weg van wat ik versta onder loopbaangids en trainer. Je wilt niet onnodig lang over jouw zoektocht naar die nieuwe baan doen.
Voor zover weer.
Op jouw baanveranderingsplezier!
Erik
~
